Հերոսացում... Հերոս... Թշնամական արկերից ու փամփուշտներից բզիկ- բզիկ էղած մարմին ու գլուխ, փագ դագաղով թաղումներ, ողբ ու լաց, կյանքով մեկ հաշմանդամ դարձած երիտասարդներ, որոնց ապրած ամեն մի վայրկյանը իրանց միշտ պտի հիշացնի, որ իրանք մի ինչ որ "հերոսություն" են արել` հակառակորդի 20 գլուխ են թռցրել: Հանուն` հայրենիքի:
Ժամանակին, ասենք, գոնե մի 2 դար առաջ, քանի հլը կնոջ աչքին հերոս էրևալու համար տղամարդիկ քսանից ավել տարով ճակատներում մաշում էին իրանց կյանքը, էդ մի կերպ կարելի էր հասկանալ: Բայց հիմա, երբ կնոջ համար համարյա միևնույնա, թե ո՛վա իրա տղամարդը, նման հերոսություններ գործելու կարիքն ու անհրաժեշտությունը բացարձակ չկա: Ու իսկականից, ինչի՞ կամ ու՞մ գնահատականի համար ունեցածդ ամենաթանգը` կյանքդ վտանգես, երբ կինը ու դրա հետ միասին նաև` որպես բնույթով կին ԱՄԲՈԽԸ, տեղով մեկ անշնորհակալա, ավելին` թքած ունի խոշոր հաշվով ամեն ինչի վրա: Էս տարրական բնազդի հետ հաշվի չնստող "հերոսները" վաղուց արդեն չեն շնչում: Նույնիսկ` շնորհակալ ըլնելու դեպքում: Իմաստը. էշ նահատակություն, ու ուրիշ ոչինչ:
Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Շվեդիա, Էնշոփինգ
04.04.2018
