Հոդվածներ

    
    
    

Սի՜րտս է սողոսկել ծաղկած մի քնքշանք

Գարուն անունով…

Ասես թե հեռո՜ւ, մոռացված մի վա՜նք

Լցվե՜լ է անհայտ սրբերով:

    

Գարնան քամու ձա՜յնը

Առաջվա նման հառաչ չի՛ թվում

Եվ սա է կյանքի գերագույն վայրկյանը,

Երբ պտտվում է քամին քո սրտում:

    

Ասես թե տե՛ղ ես գտել գնացքում՝

Կյանքի գնացքում – մե՜ն մի ոտնատեղ,

Ասես գնացե՜լ, հասե՜լ ես այնտեղ

Ուր շատերն են գնացել՝ չե՛ն վերադարձել ետ:

    

Ասես հանդիպել ես խո՜ր լանջաբացով

Չքնաղ մի կնոջ՝ կանգնած սպասելիս

Եվ չգիտի՜ ում…

- Ճամպրուկդ ո՞ւր է:

- Ջահել օրե՜րս էին, թողեցի այնտեղ՝

Ձմռան կոկորդում:

    

Սի՜րտս այրում է ծաղկած մի քնքշանք

Գարուն անունով…

Ասես թե հեռո՜ւ, մոռացված մի վա՜նք

Լցվել է միլիո՜ն

Վառվող մոմերով…