Հոդվածներ

Ա՜խր գոնե տղամա՜րդ չես,

Որ քեզ Կայե՜ն անվանեմ,

Ամեն դեպքում ստացվեց այնպե՜ս,

Որ սպանեցիր սերը մեր:

Հողը սիրո արյո՜ւնն ըմպեց-

Ո՞ւմ էր հաճո չիմացա,

Լո՜ւռ էր Տերը՝ ձա՜յն չհանեց

…Ու լուսի՜նն էր խեղդամահ:

Գիտե՜մ, վաղը չե՛մ լինի ես՝

Հո՛ղ կդառնամ կամ մոխիր,

Այնժամ գուցե լա՜ց կլինես

Արցունքներով կաթոգին:

Ես չե՛մ լինի, դո՛ւ կլինես

Սակայն մենակ,

Կլինի և Տե՜րը…

… Ա՜խ, որքա՜ն է դժվարացել

Պոետական տող գրելը: