* * *
Ավելի լավ՞ չէր
Գործ ունենայի
Մո՜ւրճ-զնդանի հետ,
Քան թե լինեի մի դժբախտ պոետ,
Որի երազում հանկարծ հայտնվեր
Սպասվա՜ծ մի կույս սիրահար,
Ծոցում գալարվե՜ր
Ու…կո՜ւյս հեռանար:
Ավելի լա՞վ չէր
Ծախվե՜ի կյանքին
Ապրելու համար,
Չարժանանայի՜ սիրո ողջույնին,
Մի հիմա՜ր անդորր տիրություն աներ
Հոգում ու մարմնում
Կա՜մ էլ թեկուզ զանգ դառնայի
Ղողանջեի զանգ չունեցող
Մենաստանի տանիքում:
Է՜հեյ, լսեցե՜ք
Երազի տերեր քմահաճ ու չար,
Այդ ո՞ւմ եք խաբում այդպես խայտառակ,
Ումի՞ց թաքցնում երազանքների
Կապո՜ւյտը պայծառ,
Ի՞նչու եք սփռում այդքան ցա՜վ, դավե՜ր-
Երազը սարքո՜ւմ նզովյալ գեհեն…
* * *
Առավոտ լուսո՜,
Ժպտացող մի դե՜մք,
Հստակ հայացքից կաթում էր արյո՜ւն՝
Կարծես վերմակով իր դե՜մքն էր փակել
Մի մե՜ծ՝
Ահռելի՜ արարողություն:
Շնչո՜ւմ էր կուրծքը,
Կանչո՜ւմ էր հեռու՝
Դեպի ամառվա նազուն գիշերը,
Ու հարցականնե՜ր…
Ու հարցականնե՜ր…
Խանդի՜ց խելագար չռված բիբերը:
- Քեզ ի՞նչ պատահեց, սիրելի՜ս, ասա՜,
Ո՞ւմ էիր կանչում երազում այդպես,
Դե ե՛կ բացատրի՜ր, որ կյանքում դաժա՜ն
Դրախտից բացի կա՛ նաև գեհեն:
Արցունքի պես շողացո՜ղ,
Կոպի նման դողացո՜ղ,
Բա՜շը կախած վայրի ձիու
Վազքի նման կատաղի՜,
Առավո՜տն էր
Որպես գուշակ մեկնաբանո՜ւմ
Կո՜ւյս երազս
Եղկելի…
