Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

Կարոտներս

19:56, կիրակի, 24 դեկտեմբերի, 2017 թ.
Կարոտներս

Գիտե՜մ,

Ինձ հետ կտանեմ աչքե՜րդ,

Ցավե՜րս ինձ հետ կննջեն հողում,

Սակայն չգիտե՜մ,

Երբ վերջին անգամ աչքերս թարթեմ

Արդյո՞ք կլսեմ.

- Այդ ո՞ւր ես գնում…


    

Գիտե՜մ

Դրախտում տեղ չե՛մ ունենա,

Իմը դժո՜խքն է՝ ինչպես կյա՜նքը այս,

Սակայն չգիտե՜մ

Դժոխքում ի՞նչպես բաժակ բարձրացնեմ-

Կենացդ խմեմ հոտընկայս…


    

Գիտե՜մ,

Որ հաճախ կնայեմ աչքերիդ,

Հա՜տ-հատ կհիշեմ օրերը անցած,

Սակայն չգիտե՜մ

Ի՞նչ պետք է անեմ, որ աչքի՜դ չընկնի

Կարոտի պատին իմ հոգին խաչված…


    

Գիտե՜մ,

Ինձ այցի կգաս տերևաթափի՜ն

(Աշնան համար ծա՜նր, տհա՜ճ երևույթ)

Երկար չնստե՜ս իմ շիրմաքարին-

Տարվա ա՛յդ պահին

Ցո՜ւրտ է լինելու…


    

Գիտե՜մ,

Հագած կլինես կապույտ վերարկուդ

(Կապույտն եմ սիրել, դու գիտես)

Եվ քո կանացի քմայքին հլո՜ւ

Գուցե՜ արտասվես.

Գուցե՜ ծիծաղես…


    

Գիտե՜մ,

Ինձ հարցեր կտաս-

Պատասխան չունեմ՝

Իմը խոհե՜րն են բառերով շար-շար,

Փակված կոպերով դեմքս կհիշե՞ս-՝

Չէ՞ որ աչքերդ ես ինձ հետ տարա…


    

Թե ո՞վ գոհացում կտա կարոտիս,

Անկե՜ղծ եմ ասում չգիտե՜մ

Հեռու կլինեմ մարդկային ցավից,

Թե որ աչքե՜րդ

Մի՛շտ ինձ հետ լինեն…

Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
6073 | 0 | 0
Facebook