Հոդվածներ

     Խմելուն տվի իմ ժամանակը,
     Քանի հարբած միտք անբերունակ էր,
     Ինչ իմանայի, որ անապակը
     Թանկ հուշի նման տերունական էր։
     Եվ ինչ զանց առա՝ աստվածային էր,
     Նեկտարի նման իմ թասին սովոր,
     Հեռվում փնտրեցի, թասիս ծայրին էր,
     Թասիս ներսում էր մրուրը բոլոր։
     Տակուցքն էլ այսքան թանձր կլինի,
     Հավալուսնի պես ափերս եմ հաշվում,
     Անհոծ ապրեցի, մրմուռ և գինի
     Օրերիս վերջում օրերս են հաշմում։