Հոդվածներ

    
    
    

Ծերացե՜լ է նոյեմբերը,

Հոդացավերը սրվե՜լ…

Ծա՜փ են տալիս ծառերը՝

Մե՜րկ, անամո՜թ, անվայել…

***

Ինչպես կնոջ մերկ մարմին

Իրիկունն արևաքամ

Գիշերվա սև պատգարակին

Ծավալվե՜լ է ուժասպառ:

***

Ծեր Լուսի՜նն է թափառում

Հեռուներում ամպամած,

Տեսնես թե ի՞նչ է փնտրում

Սառն աչքերով կիսափակ:

***

Աղավնինե՜ր են կարծես

Ծվե՜ն-ծվեն ամպերը,

Աստղիկներին են հառել

Կարոտով լի աչքերը:

***

Թափառո՜ւմ է քամին

Աշնան անձրևը տանո՜ւմ,

Հարվածո՛ւմ է ժայռին

Ու սուլոցո՜վ ոռնում:

***

Ու լքո՜ւմ են մեկմեկու

Տերևները թափված,

Ցրտից եղյա՜մ է ծնվում -

Ասես մթան աղվամազ:

***

Չկա ո՛չ մի պատուհան,

Որ բա՜ց լինի այս ժամին,

… Հո՜ւշն է այրվում մոռացման՝

Այրում տերև՜ը վերջին:

***

Գիշերն ինչպես իջևա՜ն

Աներաշխիք հավատի՜,

    

… Ու սպասվում է մի խավար

Երազների՜ ավարտին: