Հոդվածներ

    
    
    

Եկա՜վ…ու ասաց. «Եկե՜լ եմ»

Եկա՜վ, գալարվեց ճակատիս,

Արդյո՞ք շուտ չէր աճապարել

Ծերությունը ինձ այցի:

    

- Շո՜ւտ ես եկել ճակատս, տե՜ս,

Կնճիռներով պատեցիր:

- Շուտ չի՛,

Թե որ սիրտդ ցույց տամ ես քեզ-

Կսարսափես նայելիս:

    

Իրար վրա կնճի՜ռ-կնճի՜ռ

Սիրտդ կծիկ է դարձել,

Ծերությունը – ճակա՜տը չի…

Սի՜րտդ տարիքն է խոցել:

    

Այդ պահին էր՝ խոցված սիրտս

Մորս երգերը հիշեց,

Պա՜հ էր, հանկարծ մանկությո՜ւնս

Ճիչն իր վերջին արձակեց:

    

Երբ ճչացի՜-

Մայրս եկավ,

Վերցրե՜ց, կրծքին ինձ սեղմեց,

- Ի՞նչ է հոգիս, քեզ ի՞նչ եղավ,

Ո՞վ էր, որ քեզ վախեցրեց:

    

Մորս գիրկը մի արև՜ էր

Արև՜, որ մայր չի՛ մտնում,

… Մորս սիրտը լռությո՜ւն էր,

Մա՜յրս օրոր էր երգում…

    

Մորս տա՜ք ու ոսկեգո՜ւյն

Վարսերն ընկան ճակատիս,

Համոզվեցի՝ աշխարհում

Չունե՜մ ուրիշ սրտակից:

    

… Մա՜մ ջան, խո՜րթ է այս աշխարհը,

… Մա՜մ ջան, օրորդ եմ ուզում,

… Մա՜մ ջան, սրտիդ խո՜սքն ու բառը

Թող գլորվե՜ն իմ սրտում…

    

* * *

Բացվող տխուր մի նոր օ՜ր էր

Իր լռությամբ անսովոր,

Մայրս չկա՜ր,

Առավո՜տ էր

Բիրտ ու դաժան շողերով…