ՀՈՂԻ ՀՆԱԶԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆ
Մենք նույնիսկ մոռացել էինք
անձրևի մասին,
բայց հողն հավատով ու համբերությամբ
սպասում էր իր տարփածուին:
Հոգսերը կանգնել էին օդում,
և պտուտահողմը անզոր էր ցրել,
իսկ անձրևը կրկին ուշանում էր
ժամադրությունից:
Հողի շրթունքը ճաքել է
սպասելու դառնությունից:
Նրա հնազանդությունը
սահման չունի...