Սիրե երկիր քո Հայրենի ՝
Դրախտային մեր Հայաստան,
Սիրե նորա հողն ու ջուր,
Ավերակներն ու անդաստան:
Այսպես է նկարագրում Րաֆֆին Հայաստանը իր բանաստեղծական տողերում, որից անմասն չի մնում Ալափարսը կամ ինչպես ասում են Այլաբերք գյուղը: Հնամենի պատմություն ունեցող այս գյուղում, հայերն ապրել են դեռևս Քրիստոսից առաջ 2-րդ հազարամյակում 470-թվականից: Հայոց պատմության դժվարին ճանապարհին գյուղը ամայացել այնուհետև վերաբնակեցվել է 1830-թվականին՝Խոյից, Մակուից, Վանից, Ալաշկերտից ներգաղթած հայերով: Բնակություն հաստատելով Ալափարսում նրանք արարել և շենացրել են գյուղը, կառուցել եկեղեցիներ ու մատուռ, որոնք հայտնի են իրենց զորությամբ:
Ալափարսի ամեն մի սրբատեղի ունի իր պատմությունը: Սուրբ Վարդան եկեղեցին, կառուցվել է 5-րդ դարում՝ Գրիգոր Իշխանի նախաձեռնությամբ:
Եկեղեցու կառուցման պատմությունը հուզիչ է, որի մասին պատմեց դպրոցի տնօրենը: Անմիջապես կից Սուրբ Ծիրանավոր կամ Սուրբ Հովհաննես եկեղեցին է ՝ կառուցված 7-րդ դարում, պատերին կան գեղեցիկ դեպի դուրս արտահայտված խաչեր են: