Մինչ օրս լրագրող կոչվածներից ոմանք հարցազրույցներ են վերցնում ավերակ խրտվիլակներից, որի անունը կարա ըլնի նաև Պ. Ա. Հայրիկյան:
Նշյալ արարածը կարծես թե կասկածներ ունի դեռ, որ եթե ԽՍՀՄ Չեկան ուզենար իրա ու իրա նմանների իզը կորցներ, կարող էր անել էդ առանց նվազագույն իսկ ջանքեր գործադրելու: Թող ուրեմն էսօր ինքը ու իրա նման խրտվիլակները չպարծենան իրանց հիմար բանտային անցյալներով: Փոխարենը թող հասկանան մի բան, որ երբ ԽՍՀՄ Չեկան հսկող պարտոկրատները հարմար քթան, Հայրիկյանի նման խրտվիլակ դևերին բաց թողնել շշերից քաղաքական ասպարեզ, հենց էդ ժամանակից էլ իրանց թվաց, թե իրանք մի ինչ որ արժեք են իրանցից ներկայացնում:
Կատվի խաղը մկան հետ: Հենց էս տեսակ խաղնա խաղացվել Հայրիկյանի ու իրա նմանների հետ, ինչը երբեք ինքը չի խոստովանի:
Մասնավորապես, Հայրիկյանը շատա խոսում ռուսական կայսերականության մասին: Բայց էդ խրտվիլակը ոնց էրևումա, պատմությունից բացարձակապես զրոյա ու մինչև Ռուսաստանին անուն դնելը, մեղադրելը, պիտակավորելը, պետքա իրան մի հարց տար. իսկ Ռուսաստանից առաջ էդ ներկա Հայաստանի տարածքը ու՞մ տիրապետության տակ էր գտնվում ու ի՞նչ էր ներկայացնում իրանից ընդամենը աշխարհագրական անվանում կրող ՝՝Հայաստան՝՝ անունը: Նման հարցեր իրան չի հետաքրքրում: Հայրիկյանի նման ջինը դուրսա էկել մի ինչ որ հին քացախի բութուլից ու անընդհատ արջի նման իրա իմացած երեք երգ - ցանկություննա երգում՝ անկախություն, անկախություն ու նորից՝ անկախություն: Էդ մորուքով ջինին պետքա բացատրել, որ անկախության համար պետքա հասունանալ ու ահագին սովորել, ճամփա անցնել, ի վերջո՝ ավանդույթ ունենալ, առանց որի անկախությունը մահավճիռա մեր նման տհաս ազգերի համար, ովքեր մերժում են պարտքի, պատասխանատվության, մեծամասնության մասին մտածողությունը: Այսինքն մարդ պետքա առնվազն ըլնի ԲՈԼՇԵՎԻԿ, ինչի դեմ կատաղի մարտնչումա իրան անկախական երևակայող Հայրիկյանը ու էդքանից հետո խոսումա անամոթաբար ՝՝անկախության՝՝ մասին:
Այսպիսով, ինչա՞ էղել Հայաստանդ մինչև ռուսական տիրապետությունը ու ումի՞ց ինչ կարաս պահանջես այ սովորելու գործը սաբոտաժող մորուքով ջին: Հետ մտի քո տեղը, որդից որ քեզ բաց են թողել:
Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Շվեդիա, Էնշոփինգ
21.09.2017
