Հայաստանում չկա՜ ոչ մի հնակենդանաբան, հնաբուսաբան, խեթագետ... երևի թե նաև շումերագետ, արամագետ..., ասում են թե մի 2 հոգի արամագետ կար, չմեռած.., բայց թե ո՞վքեր են նրանք և ո՞րտեղ են, ոչ՜ մեկը չգիտի: Հետաքրքիր ա չէ՞:
Պեղումների ժամանակ հայտնաբերվող նյութերը, տարիներով մնում են չուսումնասիրված, հարցերը՝ անպատասխան, կամ էլ, այդ բացառիկ արժեքները արտահանում են, որպեսզի փորձաքննության ենթարկեն արտերկրում, որտեղ թե ինչ կանեն և ոնց կանեն՝ մեզ համար հարցական ա մնում և որը սարսափելի վտանգավոր մի բան է: Փոխարենը մենք ունենք իրավաբաններ և տնտեսագետներ, որ մի 400 տարի մեզ կհերիքեն:
Ու մենք ունենք նեոհեթանոսներ «հեթանոսներ» և պատմաբաններ, որ մեր հնագույն պատմությունն են «լուսավորում» մեր երեխաների համար: Հարց ա ծագում, ի՞նչ են լուսավորւմ և ի՞նչի հիման վրա, դա նրանց ո՞րտեղից:
