Եվ արքա՜ն է խանդից տանջվում,
Եվ խեղկատակն իմաստուն…
* * *
Պատահեց ա՜յն ինչ պատահեց՝
Խառնվեցին մտքերս,
Չհասկացա՜, Սիրո թա՞սը,
Թե՞, գինին է ընկերս:
Կում արեցի սիրո թասից-
Թվաց սի՜րտս հովացավ,
Մտորեցի դեսի՜ց - դենի՜ց,
Ի՛նքս ինձ վրա բարկացա:
Ձեռքիս թասը տվի պատով,
Պատն արյունով ողողվեց,
Պա՜տն էլ ներկվեց խանդի գույնով,
… Էլ ի՞նչ անի սիրտս խեղճ:
Թե որ սերը դա՜ռն էր այսքան
Ի՞նչու լցվեց սիրտս,
Առանց այն էլ կյանքը դաժա՜ն
Կախ է ընկած է ուսիցս:
Կյանքը՝ հիմա՜ր մի աճպարար
Խա՜ղ է անում սրտիս հետ,
Ամեն մի օր՝ մի պատահար,
Ամեն մի պահ՝ խանդի դեպք:
Ատելու պես դժվար չեղա՜վ-
Հե՜շտ արարվեց սերը,
Բայց ամեն ինչ քշե՜ց, տարա՜վ-
Թողեց խանդի բեռը…
* * *
Եթե կյանքը թեկուզ տևի՜
Ընդամե՜նը մեկ վայրկյան,
Անկեղծ ասա՜ծ կուզեմ էլի,
Որ ա՜յն ապրեմ քեզ համար: