Հաստատապես հիշում եմ, որ Կոմիտասի փողոցում էի, ընգերներիս հետ: Միամիտ՝ Հայրիկյանին տեսա փողոցում՝ սոլիդ, շատ մուգ գույնի կապույտ, սևին խփող աշնանային վերարկույով ու... որքան էլ տարօրինակա Հայրիկյանի համար՝ շալվարով: Տեսնելս ու տեղնուտեղը քրֆելս՝ մեկ էղավ: Ուժեղ չքրֆեցի, ընդամենը ասեցի՝ ****վերան: Որքան էլ տարօրինակ էր, ինքը առանց մորուքի էր, բայց կարացա ճանաչեմ: Մտածեցի. չես կարա հետքերդ կորցնես: Համոզվեցի նաև, որ մորուքի տակը բան չկա գրած՝ չնայած ասեկոսեների առատությանը: Ի պատասխան ասեց. սպասի՝ հեսա գալիս եմ վերջդ տամ: Մտածեցի. ՝՝գնամ, բերեմ, ծառը կտրեմնա՝՝, ուրեմն էսի լուրջ մարդ չի վափշե, ըսկի տղամարդ էլ չի: Գնաց, մի իրեք րոպեյից հետո էկավ, ջեբից հանեց իրա պստիկ, չէղած մորուքի մեծության ռեվոլվերը ու պահեց վրես: Աջ ձեռիս քյարփինջ կար: Ձախով տեղնուտեղը խլեցի իրա ռեվոլվերը ու քյարփիջով վախացրի, բայց՝ չխփեցի: Շանը վախացրա, բայց մի խփի. ավելի էֆֆեկտիվա:
Ընգերներս միանգամից բաժանեցին իրարից. ասին շուն սատկացնո՞ղ ես: Էդ խոսքերից հետո մի տեսակ խղճացի, չնայած հավատացնում եմ, որ երբ արթնացա, կարգին փոշմանեցի, որ չսատկացրի ոնց որ պետքն էր էդ տականքին:
Խորհուրդը:
Հայրիկյանականները, լիբերալները ու անկախականները բացի սեփական, այլև Եվրոմիության դրոշը պաչողներից են: Էրկու դրոշ պաչողներին պետքա սատկացնել տեղում: Էրկու տիրոջը անհնարա ծառայել: Էդ էրկու դրոշ պաչողները բացահայտ արվամոլներ են ժողովրդական լեզվով ասած՝ պիդռ: Էդ անխուսափելի եզրակացությունա, քանի որ եվրոմիություն մտնելու պայմանները համալիր են, որոնք պարտադիր պետքա ընդունել ու նաև՝ կատարել, ամուսնական առաջին գիշեր անցկացնողի պատրաստակամությամբ:
Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Շվեդիա, Էնշոփինգ
05.09.2017