Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

Armenak Avetisyan
Հեղինակ`
Armenak Avetisyan
17:33, շաբաթ, 02 սեպտեմբերի, 2017 թ.
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ
    
    

ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ
     Քանի՜ ձեռքից եմ վառվել,
     Վառվել ու հուր եմ դառել,
     Հուր եմ դառել, լույս տվել,
     Լույս տալով եմ սպառվել:
     * * *
     Ինչքա՜ն ցավ եմ տեսել ես,
     Նենգ ու դավ եմ տեսել ես,
     Տարել, ներել ու սիրել,
     Վատը` լավ եմ տեսել ես:
     * * *
     Երազումս մի մաքի
     Մոտս եկավ հարցմունքի.
     -Աստված պահի քո որդին,
     Ոն՞ց էր համը իմ ձագի…
     * * *
     Մնացել է բերդը մեզ,
     Հաղթանակի երթը մեզ.
     Անց են կացել` ով կային.
     Հիմի կգա հերթը մեզ:
     * * *
     Հոգիս` տանը հաստատվել,
     Տիեզերքն է ողջ պատել.
     Տիեզերքի տերն եմ ես,
     Ո՞վ է արդյոք նկատել:

1917
     ————————————————————————-
     * * *
     Ո՜նց է ժպտում իմ հոգին
     Չարին, բարուն, ամենքին.
     Լույս է տալիս ողջ կյանքիս
     Ու էն ճամփիս անմեկին:
     * * *
     Ի՜նչ ես թռչում, խև-դև սի՛րտ,
     Հազար բանի ետև, սի՛րտ,
     Ես ո՞նց հասնեմ հազար տեղ
     Քեզ պես թափով, թե՛թև սիրտ:
     * * *
     Լինե՜ր հեռու մի անկյուն,
     Լինե՜ր մանկան արդար քուն,
     Երազի մեջ երջանիկ,
     Հաշտ ու խաղաղ մարդկություն:
     * * *
     Մի հավք զարկի ես մի օր.
     Թռա՜վ, գնաց վիրավոր:
     Թռչում է միշտ իմ մտքում
     Թևը արնոտ ու մոլոր:
     * * *
     Երկու շիրիմ իրար կից,
     Հավերժական լուռ գրկից,
     Թախծում են պաղ ու խորհում
     Թե` ի՜նչ տարան աշխարհքից:
     * * *
     Ո՞վ է ձեռքով անում, ո՞վ,
     Հեռվից անթիվ ձեռքերով.
     -Ջա՜ն, հայրենի անտառներ,
     Դուք եք կանչում ինձ ձեր քով:
     * * *
     Աշնան ամպին ու զամպին,
     Մոլոր նստած իմ ճմբին,
     Լոռու հանդում մի արտույտ
     Նայում է միշտ իմ ճամփին:
     * * *
     Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
     Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
     Ձեռքերն արնոտ գնում է նա դեռ կամկար,
     Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան:
     1918

Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
1
Չհավանել
0
7575 | 0 | 0
Facebook