Հոդվածներ

Մորս սրտի հետ աշխարհն եմ չափել՝
     Էլի մեծ էր նա, մեծ էր ու անգին,
     Արև աչքերի լույսն է նա թափել՝
     Լուսնյակ դառնալով՝ որդոց օրոցքին...
     Եվ հիմա քիչ է, թե աչքերս տամ,
     Թե սիրտս հանեմ ու տամ մայրիկիս,
     Ախ, մայր երգելուց ինչպե՞ս կշտանամ,
     Մայրս պատկերն է մայր հայրենիքիս։