Հոդվածներ

Այս դատարկ թասի պռունկն եմ մաշում,
     Ասես, խանդավառ՝ մաղձը շարմաղում,
     Արմունկներով եմ հենվում աշխարհին,
     Թասում որոնում ինձ պես անճարին։
     Դեպի վեր ձգվող շառավիղ և ցոլք
     Մատնանշում եմ կես ճանապարհին,
     Փոխադրական միջոցս անոտք
     Չափ է հաղարդում այս գաղափարին։
     Պանդոկից մինչ խարխլիկ տունս
     Անվերջության նույն նշանն է ցուցիչ,
     Կաղկանձի սովոր ակնավեր շունս
     Ինչ գիտի, որն է ցավիս հարուցիչ։