Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

ԼԻՐԻԿԱԿԱՆ ՄԱՀ

11:56, կիրակի, 18 հունիսի, 2017 թ.
ԼԻՐԻԿԱԿԱՆ ՄԱՀ
    
    
    

Տեսնես թե ի՞նչ մտքովս անցավ,

Որ գրեցի, թե մա՛հ չկա, սիրելի՜ս,

Մահն ո՞ւմ շունն է,

Որ հանգիստ գա՜

Ու շնթռկի սնարիս:


    

Ես սխալվեցի՜ սիրելիս

Մահին դաժան կարծելով,

Մահից ավել դաժան բան կա աշխարհում,

Երբ որ գիտես թե կյա՜նք չկա

Քո որբացած սնարում:


    

Մահը նա՜ է, որ գլուխդ

Հանգի՜ստ իջնում է բարձին,

Բայց ողջ գիշեր - մինչ լուսաբա՜ց

Պտտվո՜ւմ է անհանգիստ:


    

Մեկ վարսե՜րդ է փնտրում չքնաղ,

Մեկ շուրթե՜րդ կաթոգին,

Մեկ ականջներն իր սրա՜ծ

Ձա՜յնդ է փնտրում լալագին:


    

Մահը միայն հողաթո՜ւմբ չէ,

Շիրմաքար չէ՜, ո՛չ էլ փոս,

Մահը, երբ որ սևացա՜ծ է

Աչքի՜ կարոտ ա՛չքը քո:


    

Դուրս է գալիս, որ կարո՜տը

Միայնության կոկորդում

Խցանված ու քարացած՝

Ինքը մա՜հն է իրականում -

Այլ ո՛չ թե կյանքն իմացյալ:


    

Հիմա եկե՜լ բարձիս վրա

Կծկվե՜լ է մի կարոտ,

Ո՞վ իմանա, ի՞նչ կլինի

Եվ թե որքա՜ն հյուր կլինի նա ինձ մոտ:


    

Բախտի նման հեռավո՜ր է,

Դժոխքի պես՝ տաքարյուն,

Այսօր ի՛նձ է հյուրընկալվել

Վա՛ղն էլ քեզ մոտ կգա հյուր:


    

Կկրծոտի քո վարսերը,

Ինչպես հոգի՜ս է կրծում,

Չէ՜, դաժան է այդ մահ-սե՜րը,

Սա՜ռը, դատա՜րկ անկողնում:


    

Ահա սա է մահը, հոգի՜ս,

Վայրի մի շո՛ւն այլանդակ,

Որն ապրում է տիեզերքի՜

Օրենքներին հակառակ:


    

Մեծանո՜ւմ է սեղմվելիս,

Փոքրանո՜ւմ է՝ դառնում ցավ,

Լայնանո՜ւմ է արտասվելիս,

Կաղկանձո՜ւմ է շան նման:


    

Քո իմացած մահը, հոգի՜ս,

Դա ոչի՛նչ է -

Իմ իմացած մահի դեմ,

Երբ գրեցի թե մահ չկա, սիրելի՜ս,

Չգիտեի՜, որ կարող եմ մի գիշերում

Ես քեզ այդքա՜ն կարոտել…


    

Ս.Ումառ-Հարությունյան

Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
1
Չհավանել
0
5628 | 0 | 0
Facebook