Աշխարհի հնչյունները հրեշտակների ունկերի համար չեն.
Գրգասուն կանայք կվկայեն, թե որ իմ գալը շատ չհամարեն,
Այս գոյությունս անճարակության իմ շրջանակն է,
Որտեղ պղծեցի՝ շարաձայնեցի, աղմուկն էլ գուցե նույն անապակն է:
Խնկածաղիկի բուրմունքը այլ է, նոր թխած հացի բույրն էլ է ուրիշ,
Իմ որբությունը ես մոտարկում եմ առավել հայտնի մեծություններով,
Անվարան այսպես` ձեռքիս մեջ գավ է թե թեփուր գրիչ,
Ակնավեր տեղս ջրափոսեր են, որ հավելում եմ նոր անուններով:
Խեղդվողը գիտի խորության չափը, շունչս պահում եմ, քանի չեմ սկել,
Հպարտությունս խոնարհ ապրելով երբեք չեմ ճկել,
Գուցե առաջին և վերջին անգամ, մայրս է լսել, երբ որ հուսահատ աշխարհ եմ եկել,
Տասնաղի քնար… Ես մի լարով եմ օյինն այս երգել:
