Ապարդյուն անցավ կյանքը վազքերում,
Այս պարբերության մրուրը մահն էր,
Անհերքելի էր ծուխը վանքերում,
Վաղուց եկածը պետք է որ մեկներ:
Խաչյալի նման ժպիտը սառեց
Սրանց մեղքերի ալեկոծ ծովում,
Բացի բոլորից ինքն իրեն ատեց.
Ոտքի վրա էր Տիրոջն աղոթում:
Շալակատարը վտիտ ուսերին
Անձյուն երկինքն էր վախվորած պահում,
Երանի տվեց գլխանց էծերին.
Նրանք Բարձրյալին շատ մոտ են պարում: