Հոդվածներ

     Կարկուտն անխնա թակում է գանգս,
     Զուգընթաց մի կին գլխի է գցում…
     Երբ արատավոր ու կաղ էր հանգս,
     Տողատակերում մահս էի սգում:
     Ինձ նմանակս է մտքի մեջ բանտել
     Թաղման ծեսերից և հեռու վանել,
     Մի օր լույս աշխարհ նա էլ է եկել,
     Քանի շեղել են, անկյունս է թեքել: