Արժե՜, արժե լինել պոե՜տ,
Լսել ե՜րգը գիշերվա,
Քան ցերեկվա ո՜ղբն անարժեք
Ահավո՜ր ու աներկբա:
----------------------------------
Գիտե՜մ, շուտով կմոտենա՜
Հսկան «Գիշեր» անունով-
Թաթերով իր մո՜ւթ ու խոնա՜վ-
Սև ու կրքոտ աչքերով:
Գիշերն իր կո՜ւրծքը կբացի՝
Հանց գեղեցիկ մի փերի՜,
Մարմնով իր ցնորածին
Կփարվի իմ սնարին …
Սև՜, կապրոնե՜, ցանցաձև՜
Գուլպաներն իր կհանի,
Սի՜րտ ու հոգի կկոտրի՜
Ոտքերով իր հոլանի:
Մորփեոսի շնչով քնա՜ծ
Կի՛րքս նորից կարթնացնի,
Կզովացնի՜, կհովացնի՜-
Սև շուրթերով իր վայրի:
Գիշերն իր սև՜ ու խոլ ձայնո՜վ
Մի նոր սիրերգ կերգի,
(Սև սրտերն էլ վերջիվերջո՜-
Սի՜րտ են, ո՛չ թե քար անսիրտ)
Պա՛ր կպարեն աստղիկները-
Լուսնի արծա՜թ դափի տակ,
Թուխպ ամպերի ստվերնե՜րը
Կհեռանա՜ն գլխահակ:
Աչքիս առաջ սև կակաչնե՜ր-
Կարմի՜ր-կարմի՜ր սրտերով,
…Ու երազնե՜ր ու երազնե՜ր
Քո՛ անունով, քո՛ տեսքով:
Եվ հյուսիսում և հարավում,
Արևմուտքի՜ց արևելք,
Իրար ձուլված տիեզերքում
Կպտտվենք ողջ գիշեր:
--------------------------------
Արժե՜, արժե լինել պոե՜տ
Լսել ե՜րգը գիշերվա,
Քան ցերեկվա ո՜ղբն անարժեք
Ահավո՜ր ու աներկբա: