Այս օրերին շատերն են գրում ու խոսում հնդկական մանկամիտ սցենարներով նկարահանված սերիալների դաստիարակչական նշանակության մասին:
Ես կտրականապես դեմ եմ, որ իմ երեխաներն ինչ-որ բան սովորեն այդ սերիալները դիտելուց: Այնպես են ներկայացնում, հնդիկ տղամարդկանց ժուժկալությունը, թվում է, թե Կամասուտրան Ֆրանսիայից է դուրս եկել և հայտնի քանդակներով տաճարն էլ այլ երկրում է գտնվում:
Իսկ սերիալների երաժշտությունը որոշ հոգեբանական խնդիրներ ունեցողներին կարող է խելագարության հասցնել:
Եկեք կինոնկարներից դուրս տեսնենք իրական կյանքը Հնդկաստանում:
Մենք մերը մշակույթը պիտի սովորեցնենք մեր երեխաներին, իսկ նրանց, մեզ համար խորթ բարքերն ու սնահավատ սովորույթունները, թող մնան իրենց երկրում: