Ասո՜ւմ են
Մահը ցավո՜տ չէ բնավ-
Ուղղակի սիրտը էլ չի՛ աշխատում,
Ասո՜ւմ են «Գնա՜ց…
Ու աչքը փակեց բոլորի համար…
Մնայուն ոչի՜նչ չկա աշխարհում…»
Ցավոտ է մա՜հը,
Երբ քո սրտո՛ւմ է մեկը մահանում
Կամ դո՛ւ ես մահանում ուրիշի սրտում,
Ա՜յ, ցա՜վ եմ ասել,
Ա՜յ, դա՛ է ցավը,
Որը իրոք կա՜, բայց չի երևում…
Ցա՜վ է,
Երբ սիրտդ գրաված մարդը
Պատե՜հ, անպատեհ աչքերն է թարթում,
Ցա՜վ է,
Երբ դիրքն է սրտիդ մեջ փոխում -
Ասես թե սիրտդ ոտքե՜րդ է ընկնում:
Ցա՜վ է,
Երբ սիրտդ է փորձում ինչ-որ բան ասել
Ու դու չես լսում
Կամ չես հասկանում լեզուն քո սրտի,
Ա՜յ, ցա՜վ եմ ասել,
Ա՜յ, դա՛ է ցավը,
Որ բաբախում է ռիթմով կրկնակի:
Կա՞ ցավի Աստված
Կամ Աստվածուհի՜,
Որի հետ խոսես ցավերի լեզվով,
Որ քեզ հասկանա
Կամ էլ դու Նրան՝
Բերկրանքից բացված շուրթերի դողով…
Կա՛,
Այդ Աստծուն Սի՜րտ են անվանում,
Որը կարող է կրել հազա՜ր ցավ,
տա՜ս հազար կսկիծ
ու միլիո՜ն մորմոք…
Ու տրոփում է այն միայն քեզ համար
ու մեկ էլ Նրա,
Որ քո սրտում է անո՜ւժ ու անօգ…
Եվ ում որ ունես սրտումդ պահած…
Եվ ինչ կունենաս դրանից հետո,
Կյանքի ու մահվան կծիկ կդառնա,
Ցավո՜տ, շա՜տ ցավոտ:
Եվ ո՞վ կբացի հանգույցն այդ Գորդյան,
Սիրտ-Աստծո ձե՞ռքը թե՞ Բախտն անիծված,
Մի շատ անզգույշ քայլ ու…
Կարող է սիրտդ պատռվել հանկարծ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
