Հոդվածներ

Հարցազրույց վաձու մարդասպանի հետ

Մաս 1-ին

Իմ կյանքը սկսվեց մանկատան պատերի ներսում։ Երբ ինձ լքեցին ծնողներս, ես դեռ 6 տարեկան էի երբ լքեցին ինդ։ Սկզբում ամեն բան կարգին էր այնտեղ շատ երեխաներ կյն տարբեր տարիքի և կարծես բանտախուց լիներ բոլորը ենթարկվում էին մեկին նա տարիքով մեծ էր և ցանկանում էր որ բոլորը ենթարկվեյն իրեն։

Առավոտյան տողանին ինձ կանչեց իր մոտ և պահանջեց որ իմ իրերից ինչ որ բան տամ իրեն և մենք սկսեցինք կռվել այդ ժամանակ ես ֆիզիկապես թույլ էի ճարահատյալ աթոռով հարվածեցի նրա գլխին և նա ընավ չեմ կարող բացատրել առաջին տպավորությունս վախ թե հպարտություն ես ուղակի փախա հետո ինձ բռնեցին քանի որ անչափահաս էի ոչինչ չէին կարող անել նրան ես սպանել էի։ Հաջորդ օրը ինձ հարցաքնության տարան թե ինու սպանեցի պատճառը պատասխանս մեկն էր նա ցանկանում էր իմ իրերին տիրանալ։ Ինձ տեղափոխեցին հատուկ վայր որտեղ անց էի կացնելու իմ մանկությունս հատուկ խումբ որտեղ սովորեցնում էին մարդ սպանել, կառավարության և այլ մարդկանց հրամանով չակերտավոր կոմունիստական կուսակցության աշխատակիցների կողմից առաջ սա ես չէի կարող բարձրաձայնել քանի որ ինձ կվերացնեին ինչպես ես էի կատարում իմ առջև դրված խնդիրները։ Մեզ սովորեցնում էին սպանել անգամ պատառաքաղով պարապում էինք ինքնապաշտպանության համար ծանոթացնում զենքից օգտվելու կանոնները և դիպուկ կրակելը ես լավագույն էի։ Անցնում էր օրեր, ամիսներ, տարիներ և եկավ այն օրը երբ արդեն պետք է լքեի բնակարան կոչվածը մենք սկզբում 10 երեխա էին մնացել էինք 3-քս մեզ տվեցին անձնագիր մեկ հատ մատանի կապույտ քարով, մատանին դա մեր վերջին հույսն էր իսկ քարը դա թույն որը 24 ժամ կանգնեցնում էր սրտի աշխատանքը դա բավական էր որ եթե հանկարծ ինձ բռնեին փախուստի համար։ Մեզ տվեցին որոշակի գումար և բանալի բնակարանի։ Ես բնակվում էի մեկ սենյականոց բնակարանում մասնագիտությամբ ինժինեռ էի հարևանների համար։ Եվ ստացա առաջին պատվերս պետք է սպանեի բանկի կառավարիչի ես չէի հարցնում ինչու ուղղակի կատարում էի և ստանում գումար և նոր անձնագիր։ Աշխատանքը կատարելուց հետո առաջին գործը դա զենքի ոչնչացումն էր դա բարեհաջող կատարեցի, հետո այցելեցի մոտակա բառ և մինչ առավոտ անիմաստ խմում էի և ինքս ինձ համոզում որ դա ընդամենը աշխատանք է անձնական ոչինչ այսպե սկսվեց իմ կյանքի և ապրուստի պայքարը ամեն անգամ պատվեր կատարելիս ինչ որ մի փոքիրկ հուշանվեր էի գնում։

Իմ կյանքում շատ կանայք էն եղել բայց աշխատանքի բերումով մեկնեցի Մոսկվա այնտեղ հանդիպեցի մի աղջկա ում իրոք սիրեցի բայց դա երկար չտևեց ընդամենը մեր սիրավեպը միքանի ամիս մինչ աշխատանքիս ավարտը քանի որ ես չէի կարող լուրջ հարաբերություն ունենալ իմ կյանքում դա հակացուցված էր իմաշխատանքին, այդ միքանի ամիսները հրաշալի էր, երբ ավարտեցի իմ աշխատանքը ես վերադարձա հայրենիք հաջորդ պատվերի համար։

Եվ սկսվեց շարժումը պատերազմ առանց երկմտելու ցանկություն հայտնեցի մեկնել պատասխանը մերժվեց ես պետք էի իրենց այստեղ մաքրելու ավելնորդ մարդկանց ես չէի կարող մերժել քանի որ ինձ կվոչնչացնեին։

Շարունակելի ․․․․