Հոդվածներ

ԳԻՇԵՐԵՐԳ
    
     Գիշերվա խաղաղ լռությունը խախտեց
     տաք վառարանի այրվող ճռռոցը,
     Որ երբեմն-երբեմն կրակե ստվեր էր
     գցում պատերի վրա,
     Եվ որից կարմրագույն երանգ էր սփռվում
     ամբողջ սենյակով:
     Սենյակը ողողվել էր ջերմության
     անպատմելի էներգիայով,
     Որին ձուլվեց քո՛ շնչառությունը՝
     հայացքիդ մեջ արտասովոր քնքշության հայտնվելով:
     Եվ կոտրված լռությամբ պարուրված
     երկուսս էլ
     Կարողացանք լռե՜լ և խոսե՜լ՝
     լոկ հայացքով մեղմաձա՜յն…
     Ու հպվեցի՜նք իրար,
     Գրկեցի՜նք ջերմությունը անլույս տարածության…
     Ու…բարի լու՜յս, աշխա՛րհ,
     Օրն արդեն լուսացե՜լ է…