ԱՐՄԵՆԱԿ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
, , ՊՐԵԶԻԴԵՆՏԱԿԱՆՙՙ (ըստ Վ. Այգեկցու) Գյուղում, աշխարհից կտրված, լքված մի կիսավեր տան մեջ ապրում էր Վարդիշաղը երկու երեխաների հետ: Դեռ գրկի էին տղան ու աղջիկը, երբ կորցրեց ամուսնուն: Ընտանիքի հոգսը մնաց նրա ուսերին: Երեխաները այդպես էլ դպրոց չհաճախեցին: Գրքերի գումար չուներ, հագուստն էլ մի հատը երեք տարվա համար էր: Երեխաները անուս մնացին: Հուսով էին, որ լավ օրեր կգան, և իրենք էլ կապրեն մյուսների պես: Խեղճ կինը աշխատում էր օրն ի բուն և հազիվ էր ծայրը ծայրին հասցնում, չկար աշխատող ձեռք, չկար օգնող: Նրանց ընտանիքն ուներ երկու կով, հինգ այծ: Ամեն օր որդին արոտ էր տանում, իսկ մայրն էլ վերամշակում էր կաթը, շուկա տանում: Ստացած եկամուտն ու նպաստը չէին բավականացնում, և նրա երազանքը այդպես էլ մնում էր երազանք: Տղան օր օրի, ժամ առ ժամ էր աճում: Աղջիկն էլ վաղուց հասունացել էր, ընտանիք ձևավորելու §հայտ¦ ներկայացրել: Իսկ խեղճ ու կրակ այրին այգաբացը միշտ արցունքներով էր դիմավորում: Մի օր էլ որոշեց օգտվել շատերին հատուկ փորձված մեթոդից` կաթին ջուր խառնել և փոխ տալ հարևաններին: Ուրախ էր, կաթի քանակն ավելանում էր. կտրուկ ավելացավ եկամուտը, հոգսերը թեթևացան: Դա երևի շատ ձգվեր, եթե օրերից մի օր որդին չնկատեր և չմեղադրեր մորը. -Մայրի՛կ, ինչո՞ւ ես ջուր խառնում և կաթը փոխ տալիս հարևաններին: Մայրն ասաց. -Որդի՛ս, գումար չունենք: Պարտքերը խանութի ավելացել են: Քույրդ ուզող ունի, ամուսնացնենք պիտի, օժիտի հարց կա, հագուստի ու սեղանի հարց կա: Չեմ ուզում, որ փեսան աղջկաս երեսով տա: Բացի դա էլ, ձմռանը կաթի քանակը կքչանա, հաց պետք է գնենք: Դուքանչի Համոյից պարտքով ապրանք վերցնելը հե՞շտ է: - Չէ՛, մայրի՛կ, համաձայն չեմ, նման բան էլ մի՛ արա: Շատ լավ բան եմ մտածել: Տնական պանիրը, որ պատրաստում ես, շատ համեղ է, նրան կտանք ՙՙՊրեզիդենտականՙՙ անունը: Մի թերթում կգովազդենք, հաճախորդներ կունենանք: Իսկ նորանշանակ մեր պրեզիդենտի ականջին էլ որ ընկավ, իր երախտագիտությունը կհայտնի գումարի տեսքով: Մեր հոգսն էլ կթեթևանա, ամենօրյա գնաճից էլ չենք վախենա: Լավ է, որ մայրը լսեց որդու բարի խորհուրդը և ժամանակին հրաժարվեց կաթին ջուր խառնելուց: Այլապես, ինչպես առակում, ջուրը կհավաքվեր ու հեղեղ կդառնար, և գետը կլցվեին այծերն ու կովը: Որդին, ինչպես միշտ, ճիշտ դուրս եկավ. իրոք, գովազդը չուշացավ: Ե՛վ գնորդների քանակն ավելացավ, և՛ պանիրն էլ մակնշվեց ՙՙՊրեզիդենտականՙՙ: Արդեն ոչ մի գնաճ չի կարող վախեցնել տիկին Վարդիշաղին, նրա որդուն: Նրանց ընտանեկան բիզնեսը սկսեց ծաղկում ապրել, բարգավաճել: Միայն այս պատմության լավն այն է, որ տղան իր անելիքը շուտ հասկացավ: Տեղին է ասել, որ խելքը տարիքի մեջ չէ, այլ գլխի, իսկ ջրի բերածը միշտ էլ ջուրը կտանի: Շատ զգույշ պետք է լինել, որ տարիներ ի վեր կուտակածդ տանուլ չտաս: Եվ Վարդիշաղն ու իր տղան այսօր էլ կան ու մեր կողքին են և շատերի պես գիտեն, որ իրենց փրկությունը աղքատության մեջ չէ, այլ սովածությունը հաղթահարելու մեջ… Զավեշտալի կլինի, որ գրվածքիս ծանոթանա տիկին Վարդիշաղը և ինձ համտեսի համար ՙՙՊրեզիդենտականիցՙՙ մի երկու կիլոգրամի չափով ուղարկի: Հա՛մ սառնարանս կզարմանա, հա՛մ ստամոքսս…պանրի առկայությունից… |