Մահը աչքիս փուշն էր, մեծ երեխան մեռավ,
Թերատ մի կյանք ապրեց, իր կողինքին գամված,
Անհայտ մնաց, ինչու ըստ գրվածի չեղավ,
Օր ու արևն, ախր, ում էր սիրահարված:
Հայսմավուրքի մեջ էլ տոնական էր օրը,
Սրբին մի դուռ բացվեց, գրազուրկ էր թեև,
Տեսնես կվկայի, որ մտքերի կորը
Սրտից սիրտ էլ անցնի, ազդակ է մի թեթև: