Մենք սովոր ենք միշտ մեղադրել ուրիշներին ասենք վատ ենք ապրում նախագահն է մեղավոր, սահմանում իրավիճակը սրվում է մեղադրում ենք նախագահին իսկ մի պահ չենք մտատում վոր սահմանում համամիտ եմ լարված է իրավիճակը երբ ցավալի է զինվոր է զոհվում թշնամու գնդակից տվյալ զինվորի մայրը ցավը սրտում հպարտանում է վոր վորդին հանուն հայ ազգի զոհվեց իսկ ինչ կասեք երբ հայը հային է սպանում սահանի վրա կամ սահմանի ներսում, կամ օտար երկրում նույն մուսուրման ազգին ախպեր են ասում աշխատանք տալիս դա ճիշտ է հայրենասսիրությունից ենք խեսում ցեղասպանություն պահանջում իսկ ինքներս իրար ենք ոչնչացնում։ Իսկ Երևանում նույն թշնամին մեր հայ աղջիկների մասնակցությամբ զվարճանում է մի քանի (10-50$) վաստակելու համար։ Մենք միշտ խոսում ենք մշակույթից բաից միջոցառումնրի ժամանակ լսում ենք մուսուրմանական և այլ անհայտ ծագում ունեցող երաժշտություն։ Պայքարում ենք թշնամու դեմ իսկ նույն թշնամուց հագուստ և այլն իրեր ենք գնում զարգացնելով իրենց բյուջեն։ Եվ այսպես շարունակ էնպես որ մեղադրելուց առաջ դուք ինքներդ մտածեք իրավունք ունեք մեղադրել դիմացինին։
մեղադրում ենք Ռուսաստանի դաշնության նախագահին բաից մոռանում ենք վոր աինտեղ ապրող հայերը աշխատում են և գումա վաստակում մենք միշտ սովոր ենք պահանջել մուրալ խնդրել բավական է մուրացկանի կերպարով ապրել։
Կամ ինչ որ խեղկատակ նկարներ է սարքում տեղադրում սոց կաիքերում զվարճացնում թշնամիներին ես մի բան եմ հասկացել նստում են տանը և ասում (կան տղաներ կանեն) ինչի դուք տղա չէք ինչու դուք չէք անում միշտ էլ հույսներս դրել ենք ուրիշների վրա վոր եթե չստացվի մեղադրենք։
ներկա պահին նօր ձև են ընտրել Եկեղեցի են կառուցում ումհամար քանի վոր օրեց օր Երևանը դատարկվում է Հայ ժողովուրդ օտար երկրում մանանա չեն բաժանում հավատացեք ենտեղ վոչ վոք թաքավոր չի հեռվից երաժշտությունը քաղցր է հնչում։
