1
Քեզանից հեռո՜ւ, քեզանից անդի՜ն
Օրորվում է թո՜ն մի արտապատկեր՝
Մի Լո՜ւյս հրացոլք, մի Ճակատագի՜ր…
Ու տագնապում է սիրտդ անհամբեր:
*
Փորձե՛ր ես անում փակվել քո ներսում,
Փորձո՛ւմ ես ինքդ քո մեջ խենթանալ,
Դառնալ ինքդ ծե՜գ, ի՛նքդ՝ մայրամուտ,
Փորձու՜մ ես ինքդ քո ներսը կարդալ…
*
Բայց ձեռագիրը ծանո՛թ չէ, ավա՜ղ,
Ո՛չ էլ երակդ սնող պատկերը…
Քո մեջ մակածվո՜ւմ, ծորո՜ւմ է դանդաղ՝
Ժամանակների Աստվա՛ծն ու Տե՜րը…
*
Իմ այս տողե՜րը, երբ որ կկարդաք՝
Իմը չե՜ն լինի, կլինեն Ձե՜րը,
Ցավոք ես շա՜տ ուշ, շա՜տ ուշ հասկացա՝
Կի՛նն է ժամանակների Աստվածն ու Տերը…
2
Կինը աշխարհո՜ւմ, Աշխա՜րհը Կնոջ մեջ -
Շարժո՜ւմ է, տենչա՜նք՝ օրենքներից դուրս,
Միանում ես այդ ընթացքին հավերժ
Կյանքի ցանկացած խառը հանգույցում…
*
Նրա զարկերակը ՝ մի ողջ համազարկ,
Բախվում է քունքիդ՝ նե՛րս է թափանցում…
Ու միլիոնավոր աստղեր հարազատ
Ասես թե սի՛րտդ են թևերով խոցում:
3
Կինն ամե՜ն ինչ ունի քեզ տալու համար…
Եվ Առավո՛տն իր, և Օ՜րը հոգնած,
Եվ բոսորագույն Երեկո՜ն իր բար,
Եվ Գիշե՛րն իր սև՜ կակաչի նման….
*
Նա քեզ սե՜ր կտա, կտա՛ հավատամք,
Կտա՜ խելահեղ կի՜րք-կոնքացավով,
Մի նոր էությո՜ւն, հղացող նո՛ր կյանք,
Մարմի՛նը իր բորբ, անապակ ու խոր:
… Իր երակներում գժվո՛ղ արևը,
… Իր երազների կանա՛չը փարթամ,
…Իր գունաշխարհի բոլո՜ր սպիտակները,
… Երազանքների թելերը արծաթ…
4
Կինն իր տագնապները քեզ չի՛ տա երբեք.
Իր թախիծները կհո՛ղի խորքում,
Իր շառագույնը չի՛ թողնի թերթել
Կարդալ՝ աղոթքի բառերն իր մաքուր…
*
Իր անձրևները որպես ներշնչանք
Նա կփաթաթի պարանոցին քո,
Իր ողկույզների պտուկներով տա՜ք
Կվերածնի հույսո՜վ, հավատո՜վ:
5
Մեկ գիշերվա մեջ քո հում խմորից
Կինը կհունցի կերպար անանուն,
Կամ քեզ կյա՛նք կտա կա՛մ էլ կխեղդի՝
Ինչպես գալի՛քն է անցյալին խեղդում:
*
Մի՛ փորձիր մտնել աշխարհը Նրա,
Դու այնտեղ ոչի՜նչ չունե՛ս անելու,
Նա՛ էլ քեզ տալու չունի՛ ոչ մի բան,
Երբ որ առանց քեզ օ՛րն է մահանում…
6
Փորձեցի ըմպել բառի գավաթից
Կին-սրտապատկեր էությո՜ւնը Քո,
Ու կախված մնաց գոյության կեռից
Տո՜ղը անավարտ՝ կիսատ բառերով:
*
Տիրո՜ւմ ես կյանքի հոսքին մոլեգին -
Կին-սրտապատկեր՝ տարե՜րք մի ահեղ,
Երգո՜ւմ է սիրտդ մի կիրք-մեղեդի,
Որի բառերը դեռ չեն բարբառվել…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
06. 09. 2016 թ. ք. Երևան
