Հնչեց Ավ. Իսահակյանին նվիրված տասնօրյակի վերջին ակորդը:
Տասը օր շարունակ Արտենիի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցի աշակերտների
շուրթերին մեծ Վարպետի խոսքն ու զրույցն էր. գրական ցերեկույթ էր
10- րդ դասարանում: «Վիթխարի է Իսահակյանը, դժվար է ընդգծել նրա
մեծությունը, նա պոեզիայի հսկաներից է, նորագույն հայ գրականու-
թյան Արարատը» , -ներածականում նշեց հ. լեզվի և գրականության
ուսուցչուհի Կ. Շատոյանը: Մեր գրականության հավերժ շողշողացող
բովանդակությունն են եղել անշեջ ծարավը, պայքարը, հայրենասի-
րությունը, ինչը արտացոլվել է Իսահակյանի գրական ժառանգության
մեջ»: Ապա աշակերտները ասմունքեցին, հիշեցին օտար և հայ դասական
հեղինակների բնութագրությունները, հնչեցին երգեր` նշխարի պես սուրբ
«Մաճկալ ես» , «Քնքուշ լուսնի շուշան փոշին ...» , «Սիրեցի, յարս տարան» ,
որոնց մեղեդիները հոսել էին Իսահակյանի բանաստեղծական հզոր ակունքներից: Անբացատրելի հմայիչ էր Վարպետը՝ իր պայծառ թախիծով, բանաստեղծական պատկերների լուսավոր աշխարհով, ուր արևը մայր չի մտնում...
Եվ որպես հավաստումը մեծ քնարերգուի անկրկնել ստեղծագործության`
տրվեց Վարպետի գնահատանքը` Իսահակյանը բանաստեղծականացված
Հայաստանն է: