Մեղսանքներս, Տե՜ր, կդնեմ մի կողմ,
Դրանց երեսից շատ եմ տառապել,
Սատանի քամուն կասեմ պտտահողմ.
Ապագովանքիս կերպն է տարածել:
Կասեմ` մանկան պես մաքուր եմ, Բարձյա՜լ,
Ձեռք բերովի է մեղքի պարագան,
Ում ծանակել եմ՝ տապակդ* է դարձյալ,
Ծաղր է ակնհայտ, իսկը բալագան:
Սրան օձի պես դրեցին ծոցիս,
Քաջքին թամբեցի որպես հովատակ,
Մերվածքի համար ծակ էր խնոցիս,
Շունս էր անատամ, ծամեց արվանտակ:
Ամեն բան ներքին կապով է կապված,
Բառը և բանն են սկզբից եղել,
Ես այս տողերին վաղուց եմ կարգված,
Պոետն իմ լեզուն որտեղի՞ց պեղեր:
*տապակը թավա իմաստով և գումարած դ, փոքրիկ բառախաղ է
