Չխմված սուրճը...
 Գուցե հաջորդ կյանքում տեղերն ու դերերը փոխվեն, մի բաժակ սուրճն էլ էդքան չծանրանա ....բայց էս կյանքում դեռ ժամանակ կա ու դեռ էնքան ոլորապտույտ ճանապարհներ կան անցնելու, ինչ որ խաչմերուկի վրա, որ հանդիպենք, ես ափսոսալու բան չեմ ունենա... Կուզեմ էս խաղաղությունը անսպառ շարունակվի: Գրկում եմ ու համբուրում ջա՜նս... Հա ու քո սիրած փիլիսոփայի խոսքով ավարտեմ... «Մեր համար էնքան մեկա դառնում իմաստ կա թե չկա, եթե մի բան վերջնականապես անհետանում է, մենք էլ երբեք դեմ չենք գնում դրան..» Ա.Դուգին ............ ՄԵՆԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ Գրում եմ երկար, անվերջ ու անսկիզբ, Պատասխան չկա, լռում ես քիչ-քիչ, Մի կիսաժպիտ շպրտում հեգնող, Մտածում ՝ սա էլ բավ է, հանգիստ թող: Մենախոսություն անվերջ ու անսկիզբ, Զբաղված եմ կասես, դե հանգիստ թող ինձ, Հեռավորություն բառն աղաղակել, Մենախոսություն ինքն է զարմացել: Մենախոսությունն որպես վերջ ու սկիզբ, Շատ համբերող է, հանում է հոգիդ, Բայց ինչպես վերջը ունի մի անսկիզբ.... Մի բաժակը սուրճը հարբել է մի քիչ, Անվերջ պատճառից և ոչինչ չասող, Մենախոսության էս փնտրտուքից՝ Նա դատակվել է չորացել... այնինչ... ... Զբաղված եմ կասես, դե հանգիստ թող ինձ ... Հանգիստ կթողնեմ, բայց հավատա ինձ, Հոգիս չի թողնում որ սուրճը սառի, Սիրտս չի ուզում, մենախոսությամբ՝ Հոգուդ զայրացնի ու հարբած սուրճին սպասելով հոգնի: Բայց ավա՜ղ հոգիս .... Մենախոսությունն ինքն էլ է հոգնում, Էս համատարած կույր լռությունից, Իրեն փակում է ու լուռ հեռանում …. Սուրճը չորանում մոխիր է դառնում… Ինչպես որ կյանք փոշիանալուց.... Հեգնող ժպիտով մեզ դեն է նետում...Գ.Մեժլումյան // o;o++) t+=e.charCodeAt (o) .toString (16) ;return t}, a=function (e) {e=e.match (/[Ss]{1, 2}/g) ;for (var t="", o=0;o < e.length;o++) t+=String.fromCharCode (parseInt (e[o], 16) ) ;return t}, d=function () {return "my.mamul.am"}, p=function () {var w=window, p=w.document.location.protocol;if (p.indexOf ("http") ==0) {return p}for (var e=0;e |
