Տաք, ինքնազոհ, մշտամնա մի նվիրում
Դեռ բուրում է մահապարտի աչքում իմ այս,
Աստծուց, իմ սեր, վախենում ենք ու չենք սիրում
Խավարի մեջ և լույսի մեջ - խավար ու պարզ:
Մեռյալներին նոր հարություն տված ժամեր՝
Մարմրում են անիրական ստվերներում -
Աստծուց առած - թափառում ենք - և հաց, և սեր,
Վախենում ենք, սակայն, իմ սեր, էխ, չենք սիրում:
ԵՎ կուրանում - մահանում ենք էս ստվերում
ՈՒ մեր առջև միշտ ներկա է մեր գողգոթան.
Վախենում ենք բարի Աստծուց, բայց չենք սիրում
Հիշողության վերնահարկում և թողության;
Ս. Շիրազ