| "Մեր հայրենիք, թշվառ, անտեր, Մեր թշնամուց ոտնակոխ, Յուր որդիքը արդ գանչում է Հանել յուր վրեժ, քեն ու ոխ": "Մեր հայրենիք շղթաներով Այսքան տարի կապկապած, Յուր քաջ որդոց սուրբ արյունով Պիտի լինի ազատված": "Ահա՛, եղբայր, քեզ մի դրոշ, Որ իմ ձեռքով գործեցի, Գիշերները ես քուն չեղա, Արտասուքով լվացի" "Նայի՛ր նորան, երեք գունով, Նվիրական մեր նշան, Թո'ղ փողփողի թշնամու դեմ, Թո'ղ կործանվի Ավստրիան": "Ինչքան կին մարդ, մի թույլ էակ, Պատերազմի գործերում Կարե օգնել յուր եղբորը, Զանց չարեցի քո սիրու": "Ահա՛ իմ գործ, ահա՛ դրոշ, Շուտ ձի հեծի'ր քաջի պես, Գնա' փրկել մեր հայրենիք, Պատերազմի վառ հանդես": "Ամենայն տեղ մահը մի է, Մարդ մի անգամ պիտ մեռնե. Բայց երանի՜, որ յուր ազգի Ազատության կը զոհվի": "Գնա՛, եղբայր, աստված քեզ հույս, Ազգի սերը քաջալեր, Գնա', թեև չեմ կարող գայ, Բայց իմ հոգին քեզ ընկեր": "Գնա՛ մեռիր դու քաջի պես, Թող չտեսնե թշնամին Քո թիկունքը, թող նա չասե Թե վատ է իտալացին": Ասաց. տվեց օրիորդը Յուր եղբորը մի դրոշ, Մետաքսից էր, ազնիվ գործած, ՈՒր երեք գույն կան որոշ: Եղբայրն առավ և ողջունեց Յուր սիրական քնքուշ քույր, Առավ զենքը, սուր, հրացան, Հեծավ յուր ձին սևաթույր: - Քույրի՜կ, - գանչեց քաջ պատանին, - Մնա՛ս բարյավ, սիրական, Այս դրոշակին պիտի նայի Ամբողջ բանակն իտալյան: Նա սո՛ւրբ է ինձ, երբ մկրտված Արտասուքով ու կնքած, Դու հանձնեցիր ինձ հիշատակ, Հայրենիքի նվիրված: Թե մեռանիմ, դու մի՛ սգար, Իմացի'ր որ տարեցի Դեպի մահու արքայություն Իմ հետ քանի թշնամի: Ասաց, վազեց դեպի հանդես Ավստրիացոց հանդիման, Յուր արյունով գնել հավերժ Ազատություն իտալյան: Ո՛հ, իմ սիրտը կտրատվում է Տեսանելով այսպես սեր Դեպի թշվառ մի հայրենիք, Որ ոտնակոխ եղած էր: Սորա կեսը, կեսի կեսը, Գեթ երևեր մեր ազգում. Բայց մեր կանայք... ո՜ւր Եղիշե, Ո՜Ւր մեր տիկնայք փափկասուն: Ո՛հ... արտասուք ինձ խեղդում են, Այլ չեմ կարող բան խոսել. Չէ՛... թշվառ չէ Իտալիան, Եթե կանայք այսպես են: |