Հոդվածներ

    
    
    
    
    
     ՀՐԱԺԵՇՏ ԱՇՆԱՆԸ
    
     Աշունն այս անգամ
     հեռացավ ինչպես եկել էր,
     գնաց առանց հետ նայելու,
     իր հետ տանելով գույներս,
     հույզերս, հույսերս,
     երազներս ու երազանքներս:
    
     Գնաց, ձմռան պաղ շունչը
     թիկունքին,
     հեռացավ, իր ետեևից թողնելով
     դեղին տերևների հուսահատ երամը,
     որպես հրաժեշտի գունատ առհավատչյա...
    
     Այսօր ձմռան մունետիկը
     հեռագիր բերեց,
     որպես աչքալուսանք,
     առ այն` որ ես մնում եմ սպիտակ հավերժության հետ
     - տետ ա տետ...
    
     Ախ, հիշողությունների սպիտակ սարդոստայնում
     թող թպրտա սիրտս,
     որպես գերի սառցե զնդանում
     ճերմակ դևի...
    
     Թողեք քնեմ աշունն իմ աչքերում
     ու սրտիս մեջ...
    
     Սամվել Սևադա
     2013