Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

Ես սովորեցի ապրել

Կարոտ
Հեղինակ`
Կարոտ
19:40, կիրակի, 10 նոյեմբերի, 2013 թ.
     Ես երբեք քեզ չեմ փնտրել տաճարներում.սակայն, օրհնյալ լինի աստված, ես դեռ չեմ սովորել վախիղ չդողալ այնտեղ, ուր քեզ գտնում եմ: Խնդրում եմ ների՛ր բոլոր նրանց, ովքեր քեզ հայհոյում են, անկասկած նրանք երբեք քեզ չեն տեսել, երբ հուսահատության մեջ են եղել:
     Հասկացե՛ք վերջապես մարդիկ մարդկային ուրախությունները հեգնասեր են, արհամարհում են անգթորեն: Օ՜, Քրիստոս այս աշխարհի երջանիկները կարծում են, որ երբեք քո կարիքը չեն ունենալու: Ներիր, երբ նրանց հպարտությունը քեզ վիրավորում է . վաղ թե ուշ արցունքները կմաքրեն նրանց. խղճա նրանց, երբ կարծում են թե պաշտպանված են փոթորիկներից և քեզ դիմելու համար նրանք կարիք ունեն դժբախտության խիստ դասերի:
    
     Իրականում մեր իմաստությունն ու կասկածամտությունը մեր ձեռքում մանկական մեծ խաղալիքներ են:
     Մեր բոլոր կարճատև թշվառություններից ամենավատը քեզ մոռանալու փորձն է ՝ հանուն մեր սնափառության: Չէ՞ որ դու ինքդ էլ ես մարդ եղել: Տառապանքն է քեզ աստված դարձրել. իսկ մենք միայն փշերով պսակված ենք գալիս խոնարհվելու քո պատկերի առաջ, չէ՞ որ դու նահատակի նման չարչարվեցիր, որպեսզի դժբախտները սիրեն քեզ...
     Ես սովորեցի ապրել քեզանով...
Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
4375 | 2 | 0
Facebook